Kościół św. Leonarda

W tym miejscu kościół istniał już w 1209 r. Dzisiejszy obiekt został wybudowany w XVII w. Posiada drewnianą konstrukcję zrębową. Kościół ma jedną nawę, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy usytuowana jest zakrystia. Nawa jest prostokątna, z przedsionkiem od zachodu. Nad prezbiterium usytuowany jest płaski strop a ponad nawą pozorne sklepie kolebkowe, z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. Dach w swej konstrukcji jest dwuspadowy, pokryty gontem. Z niego wznosi się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.

W latach 2014-15 przeprowadzono gruntowny remont dachu kościoła, elewacji oraz żelazno-kamiennego ogrodzenia. Wybudowano także drogę procesyjną.

Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz główny w stylu neorenesansowym z końca XIX w., a w nim obrazy pochodzące z renesansowego tryptyku, malowane przez Stanisława Tarczowskiego ok. 1560 r.; w polu środkowym Nawiedzenie św. Elżbiety, po bokach św. Helena i św. Katarzyna. W zwieńczeniu widoczny jest obraz św. Leonarda.

Dwa ołtarze boczne neorenesansowe także z końca XIX w. z obrazami: Miłosierdzia Bożego po lewej oraz św. Kingi po prawej oraz gipsowymi figurami Serca Pana Jezusa oraz NMP Niepokalanie Poczętej.

Dzwon z 1655 r., odlany przez ludwisarza Baltazara Heroldta z Bratysławy.

Przy kościele znajduje się kamienna figura Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej wykonana w 1889 r. przez rzeźbiarza Adeoatusa Martyńskiego z Borzęcina.