Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, czerpie siłę i moc z aktu stworzenia, lecz zostało dla ochrzczonych podnie­sione do wyższej godności przez zaliczenie do sakramentów Nowego Przymierza.

Małżeństwo powstaje przez zawarcie umowy małżeń­skiej, czyli przez nieodwołalną zgodę obojga małżonków, w której oddają się oni sobie i wzajemnie przyjmują. Całkowitej wierności małżonków, a także nierozerwalnej jedności węzła małżeńskiego wymagają zarówno szczególna wspólnota męż­czyzny i kobiety, jak i dobro dzieci.

     Instytucja małżeństwa i miłość małżeńska z samej swojej natury nastawione są na zrodzenie i wychowanie po­tomstwa i znajdują w tym jakby swoje uwieńczenie. Dzieci są najcenniejszym darem małżeństwa i przysparzają najwięcej dobra samym rodzicom.

Ścisła wspólnota życia i miłości, przez którą małżonkowie „już nie są dwoje, lecz jedno ciało”, została ustanowiona i otrzymała tak wielkie błogosławieństwo, że nie zniweczył jej grzech pierworodny. Dlatego ten święty związek nie jest uzależniony od ludzkiego sądu, lecz od Twórcy małżeństwa, który obdarzył je szczególnymi dobrami i celami.

      Chrystus Pan odnawiając stworzenie i czyniąc wszystko nowe, przywrócił małżeństwu pierwotną formę i świętość, tak aby tego, co Bóg złączył, człowiek nie rozdzielał. Aby jaśniej wyrazić i łatwiejszą uczynić nierozerwalność umowy małżeńskiej, Chrystus Pan podniósł ją do godności sakramentu na wzór Jego zaślubin z Kościołem.

Chrystus przez swoją obecność wniósł błogosławieństwo i radość na wesele w Kanie, przemienił wodę w wino, zapowiadając w ten sposób nadejście nowego i wiecznego przymierza. „Jak bowiem niegdyś Bóg wyszedł naprzeciw swojemu ludowi z przymierzem miłości i wierności, tak teraz Zbawca ludzkości ukazuje się jako Oblubieniec Kościoła, zawierając z nim przymierze przez swoje misterium paschalne”.

      Przez chrzest, który jest sakramentem wiary, mężczyzna i kobieta raz na zawsze zostają włączeni w przymierze Chrystusa z Kościołem, tak że ich małżeńska wspólnota zostaje wchłonięta przez miłość Chrystusa i obdarzona mocą Jego ofiary. Z tej nowej godności wynika, że ważne małżeństwo ochrzczonych zawsze jest sakramentem.

Dzięki sakramentowi małżeństwa małżonkowie chrześcijańscy wyrażają tajemnicę jedności i płodnej miłości Chrystusa i Kościoła i w niej uczestniczą; dlatego wspomagają się wzajemnie w dążeniu do świętości we współżyciu małżeńskim, w przyjęciu i wychowaniu potomstwa, a w ludzie Bożym mają własne miejsce i specjalny dar.

Przez ten sakrament Duch Święty sprawia, że jak „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie”, tak małżonkowie chrześcijańscy, równi godnością, starają się podtrzymywać i umacniać swoje małżeństwo przez wzajemne oddanie i niepodzielną miłość, która wypływa, z Boskiego źródła miłości, aby łącząc czynniki boskie i ludzkie, wśród pomyślności i przeciwności trwali w wierności ciałem i duchem, dalecy od wszelkiego cudzołóstwa i rozwodu.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Na początku stworzenia Bóg stworzył ludzi jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela”.

W celu zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego należy spełnić następujące warunki:

1. Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej przynajmniej 3 miesiące przed planowanym ślubem (I rozmowa).

2. Należy przynieść:

– metrykę chrztu i bierzmowania (jeżeli chrzest miał miejsce poza naszą parafią) wydaną nie wcześniej niż 3 miesiące,

– dowód osobisty,

– świadectwo ukończenia katechizacji w zakresie szkoły podstawowej i średniej, bądź zawodowej,

– świadectwo ukończenia katechizacji przedmałżeńskiej (tzw. kurs przedmałżeński).

3. W przypadku nieletnich narzeczonych, rodzice osoby nieletniej wyrażają pisemną zgodę na zawarcie związku małżeńskiego.

4. W przypadku osób owdowiałych, należy przedstawić świadectwo zgonu małżonka wydane  przez parafię, w której odbył się pogrzeb.

5. Narzeczeni uczestniczą w dniu skupienia, który w naszym dekanacie odbywa się w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wielkiej Wsi w każdą IV niedzielę miesiąca parzystego i w III niedzielę miesiąca grudnia o godz, 9 00, w dolnej części kościoła.

6. Narzeczeni odbywają 3 spotkania w Poradni Rodzinnej (w naszym dekanacie działają Poradnie w Wojniczu i Wierzchosławicach).

7. Narzeczeni przystępują dwukrotnie do sakramentu pokuty i pojednania (po I rozmowie oraz przed ślubem).

8. Narzeczeni w ustalonym terminie zgłaszają się na II rozmowę w kancelarii parafialnej, przynosząc dokumenty  z Urzędu Stanu Cywilnego potrzebne do zawarcia tzw. ślubu konkordatowego lub świadectwo zawarcia związku cywilnego. Przynoszą również zaświadczenie o wygłoszeniu zapowiedzi (jeśli jedno z narzeczonych mieszka w innej parafii) oraz potwierdzenie o uczestnictwie w dniu skupienia i w spotkaniach w Poradni Rodzinnej.

9. W dniu ślubu świadkowie zgłaszają się do zakrystii z własnymi dowodami osobistymi oraz przynoszą kartki od spowiedzi narzeczonych i obrączki.

Spotkania dla narzeczonych:

I spotkanie – pierwsza sobota miesiąca

II spotkanie – druga sobota

III spotkanie – trzecia sobota

godz. 18.00

Spotkania dla małżonków – pierwsza sobota miesiąca – godz. 19.00

Naturalne planowanie rodziny według metody prof. Dr. Med. J. Rotzera

Dni skupienia dla narzeczonych –

parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Wielkiej Wsi, godz. 9.00:

luty, kwiecień, czerwiec, sierpień, październik – czwarta niedziela miesiąca: grudzień – trzecia niedziela.