Akt zawierzenia diecezji tarnowskiej na czas peregrynacji miłosiernemu Bogu
„Boże, Ojcze miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu…”
Stając na początku tej drogi, którą Kościół tarnowski zamierza przejść podążając w pielgrzymce wiary za Jezusem, który „jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wobec całego stworzenia”( Kol 1,15), a także „Głową Ciała – Kościoła” (Kol 1,18), zawierzamy Ci, Ojcze miłosierny, cały Kościół rozsiany w świecie na czele z Ojcem Świętym Franciszkiem i wszystkimi biskupami. Niech ten Kościół będzie zawsze obrazem jedności i miłości wypływających z najgłębszych pokładów wewnętrznego życia Trójcy Przenajświętszej; niech będzie żywym i czytelnym świadectwem niezgłębionego i niezmierzonego Bożego miłosierdzia. Niech Duch Święty, który jest „utwierdzeniem naszej wiary i drabiną wstępowania do Boga” (por. Św. Ireneusz, Adversus haereses, III,24,1) uczyni nas wszystkich „zdatnymi i gotowymi do podejmowania rozmaitych dzieł lub funkcji mających na celu odnowę i dalszą pożyteczną rozbudowę Kościoła” (Sobór Watykański II, Apostolicam actuositatem,3).
„Tobie powierzamy dziś losy świata i każdego człowieka…”
Rozpoczynając dziś peregrynację Obrazu Pana Jezusa miłosiernego w tarnowskiej diecezji powierzamy Tobie, Boże, losy naszej diecezji i całego ludu Bożego, który ją zamieszkuje. Te losy wpisują się w trudne „dziś” całego świata i całej naszej Ojczyzny, ale ufając Twojemu wielkiemu miłosierdziu, jesteśmy pewni, że silni wiarą i pełni miłości miłosiernej możemy z nadzieją kroczyć ku lepszej przyszłości. Zawierzamy Ci, dzisiaj, wszystkie pokolenia diecezjan tarnowskich, począwszy od najmłodszych – dzieci i młodzieży, poprzez rodziców i osoby samotne będących w sile wieku, a skończywszy na naszych seniorach. Zwierzamy Miłosiernemu Sercu Zbawiciela szczególnie ludzi młodych, w których sercach rodzi się powołanie kapłańskie lub zakonne. Pełni zatroskania i Bożej bojaźni o losy przyszłych pokoleń wierzymy i wyznajemy, że Twoje miłosierdzie jest i będzie obecne „z pokolenia na pokolenie” (Łk 1,50). Powierzamy także Twojemu nieskończonemu miłosierdziu wszystkich chorych i cierpiących, bezdomnych i bezrobotnych, sieroty i wdowy, ofiary wypadków i nieszczęść, wszystkich, którzy jedynie dzięki Twojemu miłosierdziu mogą odzyskać sens i cel swojego życia.
„Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło…”
Świadomi wielu grzechów osobistych, wad charakteru i przywar narodowych błagamy Cię, Boże bogaty w miłosierdzie, abyś poprzez ten święty czas nawiedzenia otworzył serca nas wszystkich, a szczególnie zatwardziałych grzeszników na łaskę sakramentu pokuty i pojednania. Ufamy, że dzięki Twojemu nieskończonemu miłosierdziu w czasie tych świętych dni oczyści się i odnowi oblicze naszego Kościoła diecezjalnego.
„Pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.”
Patrząc z nadzieją na rozpoczynające się dzisiaj duchowe dzieło, powierzamy je wstawiennictwu wielkich apostołów i czcicieli Bożego miłosierdzia: świętej siostrze Faustynie, błogosławionemu papieżowi Janowi Pawłowi II i błogosławionemu księdzu Michałowi Sopoćce. Obecność ich relikwii na pielgrzymim szlaku obrazu Jezusa miłosiernego niech będzie dla nas wszystkich źródłem nadziei, że i my możemy nie tylko doświadczać, ale również głosić i świadczyć miłosierdzie innym.
„Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata. Amen.”